Bizitza osoa zorionaren zain ematen dugu. Zoriontsu egingo gaituzten helburu zehatzak lortzeko zain. Zoriontsu izatera bultzatuko gaituzten momentu jakinen zain. Bizitza osoa ematen dugu zain, sarritan, ohartu gabe zoriontasuna egunero inguruan dugula. Irribarretsu bizitzen laguntzen gaituzten pertsonak gurekin izatea da zoriontasuna. Baita unerik sinpleena ere, bere konpainia soilarekin berezi egiten dituen pertsonarekin igarotako momentuak aprobetxatzea ere: Haren besarkada eta musuak, azkenak balira bezala aprobetxatzen ikastea.
Zoriontasunaren trenaren zain bizi dira pertsona anitz. Eserlekuan jarri eta geltokiko bozgorailuetatik "zoriontasunaren trena" iristear dagoela entzun bitartean, bertatik mugitzen ez direnak. Trena iritsi bitartean, inguruan gertatzen den guztiari jaramonik ez egiteari ekin, eta zoriontasun une ugariri uko egiten dizkiete. Azkenean, geltokia betirako itxi, eta geltokia agurtzen dute zoriontasunaren bidaia ezagutu gabe.
