Hauskorrak

       Txikitatik gogorrak izaten erakusten gaituzte. Tristura eta negarrak gure baitan ezkutatu, eta irri batekin tristura guztiak gure barnean lurperatzen saiatzen gara. Hautsiezinak izatera bultzatzen gaituzte; izan baino, hautsiezinak garela erakustera bultzatzen gaituzte. Gure barnea zati txikietan puskatzen denean, negar malkoak ezkutuan isuri eta kalera irribarretsu irtetzen saiatzen gara maiz. Baina badaude, zoriontasun negarrak, baita urduritasunak eragindakoak ere. Guztiak dira negar-malkoak, eta hauskorrak garen heinean, ezkutaezinak.

      Gizaki guztiak gara hauskorrak, bidean erori eta hezur bat apurtzeaz gain, gure barne-sentimenduek ere pairatzen dituzte zauriak. Negar malkoak dira barne zauriak osatzeko sendagai baliotsuenak sarritan. Negar malkoek askotan irrien konpainia izaten dute; zoriontasun negarrak dira. Hunkigarria den une bat bizitzen dugunean edota hunkitzen gaituzten argazkiak ikusi eta une horiek gogoratzen ditugunean. Bizitza aldatu zigun une hura gogoratzean, edota pertsona berria(k) gure bizitzan agertu eta gure bizitza zeharo koloreztatu du(t)enean. Baita irri eginez hasi eta sentimenduen nahaste izugarriak gure aurpegia negar malkoz betetzen duenean ere. Edota, besarkada estu eta esaldi baten ondorioz, isurtzen ditugun maitasun negar malkoak; hunkigarriak eta  zoriontasunez beteak.

      Hauskorrak gara; bidean oztopo egin eta lurrera erortzen gara. Baina bidea osatzen duten harrien arteko distantzia aprobetxatzen ikasi behar dugu: negar malkoak isuri, eta zauriak orbaindu behar ditugu. Hurrengo harrira iristean, puska bat zoriontsuago izan gaitezen. Eta tristura negar malko horiek, zoriontasun eta maitasun negar malko bihurtu daitezen.

Sudur-gorridun txapelduna

Sudur-gorria, gitarra edo txapela. Irriak, musika edo magia. Publikoarekin harreman estua lortu du denbora gutxian Josu Zubiak. 14 urte zituela magia eta musikaren bideei ekin zizkien. Eta 18 urterekin, pailazoen munduan murgildu zen. Oraingoan, magiarekin txunditu du Oñatiko herria.

Bost hilabeteren ostean, Josu Zubia magoa oholtza gainera igo da berriz ere. 14 urterekin magiaren eta musikaren mundurantz abiatzeko bideak hartu zituen Josu Zubiak. Orain, hirugarren bide bat ere gehitu dio haren bizitzaren lasterketari, pailazo izateko bidea. Horregatik, sudur-gorridun txapelduna da Zubia. Pailazo izateko sudur-gorria jartzeaz gain, magoen txapela ere badaramalako buru gainean. Txapelduna, txapela eramateagatik ez ezik, haren bizitzako lasterketaren txapelduna delako. 19 urte bete berri baino ez ditu eta haren bizitzako 3 lasterketetan helmugara iristea lortu baitu.

Larunbat lainotsua eta iluna. Publikoak zerura begiratzen du urduri, aterkia ireki beharko ote duten galdetzen diote haien buruari. Baina bat-batean, 17:00-etan puntuan, ahots batek arratsaldeko iluna argitu du. Plazan magoaren ahotsa baino ez da entzuten. Denbora gelditu dela dirudi, haur guztiak geldirik daude eta arretatsu entzuten dute ahots ezagun hori. Ahotsak, Josu Zubia aurkeztu ahala, irri eta txalo zaparrada batean murgildurik, magoa agertu da publikoaren artean. Publikoa agurtu bezain laster, oholtza gainera igo da Zubia.

“Zorretan sentitzen naiz. Pertsona ugari etorri dira eta orain zerbait ona egin beharko dut hori konpentsatzeko. Egia esan, urduri nago”, azaldu du magoak ikuskizuna hasi aurretik. Josu Zubiak ikusleriak zeharo ezaguna duen ikuskizunetako txaketa beltza jarri du oraingoan ere. Ikusleria 100 pertsonek osatzen duten arren, urduritasuna behean utzi, eta oholtzara igo bezain pronto publikoarekin harreman estua lortu du magoak. Lehen trikimailuak “izotza apurtu” du, magiarik egin ez duen arren, publikoak haien irriekin egun iluna koloreztatzea lortu du magoak.

            Erlojuaren orratzekin batera, denborak eta ikuskizunak aurrera egin dute. Hainbat laguntzaile igo dira oholtzara mentalismoaz gozatzera; gizon, haur eta emakume. Baina guztiak era berean agurtu gura izan ditu magoak. “Gizonezkoek eskua emateko ohitura dugu, baina nik nahiago dut guztiak bi musurekin agurtu”, argitu du Josu Zubiak.

            “Eta orain, animalia bat agerraraziko dut eskuzapi honekin”, adierazi du magoak. Haur guztiak aho-zabalik gelditu dira. Eta haurren artean, untxia edota uxo zuria aterako dituela entzun da. Zubiak, eskuzapia hartu eta esan bezala, animalia bat agerrarazi du. Hain zuzen ere, eskuzapiarekin egindako oiloa. Une honetan, haur guztiek barrez lehertu dute, eta plazan haien irri eta algarak besterik ez ziren entzuten. Baita zutik zeuden gurasoenak ere.

            Karta izatetik, zapi izatera igaro da bihotzezko erregea. Ostera, 8ko bihotza zati txikietan puskatu, eta limoi baten barnean agertu da osorik. Sinaturiko 10 euroko billetea, 5 euroko batean bihurtu da, eta ondoren, sinaturiko 10 euroko billetea laranja baten barnean agertu da. Laranja ireki bitartean, ikuslegoa agurtu du Zubiak: “Plazer handia izan da zuekin egotea Oñati, mila esker eta laster arte. Muxu handi bana guztiontzat”.

            “Publikoak magiarekin jarraitzeko gogoa transmititu dit; beldur eszenikotik, plazer eszenikora pasatu naiz. Plazer hutsa izan da niretzat hemen egotea”, azaldu du magoak ikuskizuna amaitu bezain pronto. Baina magoak ez ezik, publikoak ere asko gozatu du ikuskizunean zehar. Haur, gazte eta helduen aurpegietan, hasieran zeharo ezabaturik zuten irribarrea dago marraztuta. “Ez naiz minutu bat ere aspertzen Josu Zubiaren magia ikuskizunetan. Beti berrikuntzaren bat du eta ez ditu inoiz haren trikimailuak errepikatzen”, azaldu du Maiderrek. Aterkia irekitzeko beharrik egongo ote den ahaztu du publikoak, eta magiaz gozatzen ikasi dute ordubetez.