Hesien zirrikitutik

Bada borroka bat urteetan zehar bizirik jarraitzen duena. Urtetik urtera biktimen kopuruak gora egiten du. Milaka pertsonek bizitza "normala" zer den zeharo ahaztu dute, etengabeko borrokan oinarrituriko errutina guztiz bidegabea bizi dute. Kasu honetan, ikasle izana aprobetxatuz bat, bertan bizi diren eta unibertsitateko ikasketak burutu ezin dituzten ikasleen eguneroko borroka kontatzen duen irakasle baten argumentuan oinarritutako dokumentala duzue hau. Haren eta ikasleen istorioari garrantzia berezia eman arren, Palestinako egungo egoeraren berri ematen du dokumental honek,urteetan zehar luzatu eta oraindik, egun bizi duten egoera tamalgarriaren berri:

Palestina, hesien zirrikitutik: Klikatu hemen dokumentala ikusteko

Antzezlana

   Jaiotzean, gure bizitzako teloia igotzen da. Teloia igo bezain pronto, oholtza gainera igo, eta norberaren bizitzaren antzezlanari ekiten diogu. Batzuetan, pertsona ugari egoten dira eserlekuetan oholtza gainean gertatuko dena arretatsu ikusten, beste kasu batzuetan, ostera, bakarrik aurkitu gara, ez da inor egongo gure antzezlana ikusten, ezta gurekin batera oholtza gainean ere. 

  Ez dio axola zenbat pertsonek osatzen duten norberaren antzerkia. Garrantzitsuena oholtza gainean gauden bitartean, une guztiak baloratzea da. Gure eszenatokira igotzen den pertsonarekin antzeztea da garrantzitsuena: irri egitea, dantzatzea, abestea eta eszenatokian elkarrekin igarotako une guztiak azkena balira bezala bizitzen jakitea. Norberaren antzezlanaren protagonista bihurtuko den horri eskutik estu heldu eta antzerkia amaitu bitartean inoiz ez askatzea da garrantzitsuena.

    Argiak itzali, eta teloia jaisten den egunean, publikoak txalo zaparrada batez agurtu dezan GURE antzezlana. 

Irribarretsu bizi

     Irribarretsu bizitzearen garrantzia ahazten dugu maiz. Baita irribarretsu bizitzea zer den ere.

Zer da irribarretsu bizitzea?

      Oinutsik egon arren, oinez jarraitzea da. Arrazoirik gabe, irri egiten jakitea da. Begirada neketsu batekin, begiratzeko gai izatea da. Minarekin sendatzeko gai izatea da. Amaierarik gabe maitatzen jakitea da. Ingurukoen maitasuna baloratzen jakitea da. Irri batekin, ingurukoak alaitzeko ahalmena izatea da. Egunik ilunenean, argi izpi bat aurkitzeko gai izatea da. Besarkada edota musu batek duten indarra erabiltzen jakitea da... 

     Erraza dirudien arren, egun, kaleetan, tristuraz beteriko aurpegi serioak baino ez ditugu ikusten. Irribarrea zeharo ezabaturik duten aurpegi ilunak. Irri egitea zeharo ahaztu dutela transmititzen duten aurpegiak. Horren zaila ote da inguruan duguna baloratzen jakitea irribarretsu bizi ahal izateko?

Iraganera (frankismora) hurbilduz

     Gaur goizean iratzarri bezain pronto, iraganera (frankismora) bidaia egin dudala pentsatu dut. Baina ez da horrela izan, atzo Wert-ek, hezkuntza "hobea" lortzeko asmoz eta ikasketak uzten dituzten pertsona kopurua murrizteko helburuz, LOMCE legea aplikatzea lortu zuen Espainiar estatuan (baita Euskal Herrian ere).  Lege atzeragoia. LOMCE-ren esanahia ondorendoa dela azpimarratu beharra dago: "Ley Organica para la Mejora de la Educación". Izenak berak arrazoi gutxi duela ikusi genezake, ezarriko dituen aldaketak aztertuz gero, egungo hezkuntza sistema mintzeaz gain, atzera pauso izugarria supostatuko du aldaketa honek. Ez du hezkuntza hobetuko, gizartea eta hezkuntza okertu baizik. Hezkuntza sistema aldatzeaz gain, gizartean ere eragina izango duten eta atzerapauso izugarria suposatuko duten ezarpenak dakar LOMCEk, hala nola, genero banaketa sustatzen duten ikastetxeak bultzatzea, hauei diru-laguntzak emanez (besteak beste).

     LOMCE legeak gizartean izango duen eragina hitz gutxi batzuetan laburtu genezake: Sexismoa bultzatu, konpetitibitatea sustatu eta kritikotasuna desagertaraziko du batik bat. 

  Zergatik inposatu behar digute lege atzerakoi bat XXI.mendean?

ADI ASTEBURUAN EGONGO DIREN MOBILIZAZIOEI. Guztiak gara lege berri honen biktima, guztiok pairatuko ditugu eraginak! Beraz, egun hauetan, mugitu eta salatu inposaketa hau!