Paper zati bat hartu eta eskura dugun kutxatik koloretako margoak atera
ditut. Ez urdina, ezta gorria ere. Guztiak hartu ditugu. Guztiak eskuan estu
heldu eta etorkizuna izango den paper hura margotzeari ekin diogu. Orain urte
batzuk agian, arkatzarekin baino ez genuen apainduko marrazki hura egin dugu:
ETORKIZUNA.
Etorkizunaren inguruan ziurtasunez dakigun gauza bakarra orduro 60 minutu
aurreratzen ditugula da. Berdin du nor izan, nolakoa izan edo zer egin, beti
berdina izango baita. Ez du axola iraganean zenbat harrirekin erori zaren, ezta
zenbat aldiz barkamena eskatu duzun ere. Denbora ezin dugu gelditu. Guztiok
bide bera jarraitzen dugu, eta, beraz, atzean utzi behar ditugu damu, barkamen,
akats eta erortze guztiak. Oinez jarraitzen dugun bitartean gure bidea eraikitzeaz
gain, gureak baino ez diren aztarnak ere bertan utziko ditugu. Ez nire
aztarnak, ezta zureak ere. Gureak baizik.
Gaur etorkizuna da jada. Atzo idazten nituen lerro horien etorkizuna hain
zuzen ere. Beraz, orain idatzitakoa, biharko lerroetan iragana izango da. Baina
horrek ez dit axola. Garrantzitsuena, zoragarriena eta indarrak ematen didana, lerro hauen atzean gordetzen den hura
inoiz aldatu ez izana da.
No hay comentarios:
Publicar un comentario