BIZKAIBUS

Nola definitu ikasleon bizitza? Bizkaibus-en zain dauden bitartean begien aurretik ihes egiten duen hori da ikasleon bizitza. 

     Unibertsitate publikoa izenaz ezaguna den hartara joateko, egunero euro bat eta 10 zentimo ordaindu behar dituzte Leioako Campusean ikasten duten guztiek. Zertarako ordaindu? Gutxieneko zerbitzuak ematen dituen BIZKAIBUSi dirua eman eta unibertsitate publikoan ikasi ahal izateko. 

Kafetegia, zelaia etab luze batek osatzen dute ikasleon ordu libreak. Baina klasetik irten eta askotan pertsona gutxi batzuk besterik ez dira ikusten Leioako campusean. Zergatik ote? Ikasleok elkartzeko gune bihurtu delako autobus geltokia.

     Klaseak amaitu bezain laster motxilan liburuak sartu eta eguneroko maratoiari ekiten diote ikasleek. (Badirudi Korrika iritsi dela Leioara). Autobusa galduz gero, geltokian ordu erdi baino gehiago itxaron beharko baitute haien etxetara heltzeko egun luze baten ostean. Maratoiari ekin eta helmugara heltzean, autobusa nola urruntzen den ikusiz BIZKAIBUSi kritika egin eta autobus geltokian esertzen dira guztiak. Bertan eseri, eta BIZKAIBUSen biktima diren gainontzeko ikasleekin batera, amaigabea dirudien ordu-erdiari aurre egiten diote.

     Baina zergatik horrenbeste kritika BIZKAIBUS zerbitzuari? Egungo ikasleak hezten laguntzen du zerbitzu honek. Ikasle asko eta asko autobus geltokian eseri eta ingurukoak hitz egiten edo liburuekin ikustean, motxila ireki eta lanak egiten hasten dira. Horren da aspergarria egunero autobusa itxarotearen errutina, ikasleok unibertsitatetik deskonektatu ordez, liburuak hartu eta lan egiten hasten direla. Gainera, “operación bikini” delakoa egitera animatzen gaitu BIZKAIBUS zerbitzuak. Egunero maratoiak egiten baitituzte ikasleek autobusa hartzeko. Bidean, milaka pertsonen artetik igaro eta azkeneko 3 eskaileretan salto ikaragarria egiten dute ikasleek. Ondoren, unibertsitateko ateak indarrez ireki eta azken spring-ari ekiten diote. Orduan, helmuga tokiz mugitzen da, urrunduz hasten da, autobusaren letrak ez dira ikusten jada, motxila lurrera bota eta zerura begiratuz ohiu egin ostean, autobus geltokian eseri eta hurrengo ordu erdi luzean etxean egongo zirela gogoratuz, amorruz betetzen dira ikasleak.

     Garai batean ikasleon arazoak lan bat egunerako entregatzea zen. Gaur egun, autobusera igo eta arazorik gabe pasatzea lorpen ikaragarria da. Ikasleok ez dute musikarik entzuten, makinetako soinu liluragarria entzuten dute: (PIPIPIPIPI) Creditrans agortua. (PIPIPIPIPI) Barik-a ez du irakurtzen makinak (PIPIPIPIPI). Urtean zehar oporretan joateko aurreztu ordez, ikasleok oporretan aurrezten dute unibertsitatera heldu ahal izateko, urtean 300-400 euro inguru ordaindu behar baitituzte autobus batean zutik eta ondokoaren motxilaren kontra estuturik joan ahal izateko.

     Zer moduz eguna ikasle? Zer egin duzu gaur? Autobusari itxaron eta creditrans berri bat erosi. Hau da ikasleon benetako errutinaren alde iluna. Ikasleak klasera haserre joatearen arrazoi nagusia eta ikasleak etxera amorruz beterik iristearen arrazoia.

     “Mugitzeko garaia da, BIZKAIBUSi aurre egingo diogu”. Unibertsitatearen inguruan egiten diren ekitaldi garrantzitsuenetakoen lelo bihurtzen ari dira horrelako esaldiak. Noiz amaituko da kaos hau?