Bizi izandako une bakoitza zein garrantzitsua den konturatu naiz gaur. Iraganak orainan duen indarraz eta etorkizuna aukeratzeko duen botereaz. Ahaztu baino, ez pentsatu izango litzake esaldi egokia. Baina nork aukeratzen du iraganeko zein une ahaztu? Nik nahiago dut harriarekin oztopo egiten dudan bakoitzean, zutik jarri, eta harriaren atzetik irribarretsu keinu egiten didan une hura gogoratzea. Behin jaikita, lehen pausua emateko indarra ematen didan unea.
Iragana, etorkizuna. Eta oraina? Oraina zer? Guarkoan hiru hitz hauen inguruan hausnartzearen errudun dugu Kirmen Uribek idatzi berri duen "Mussche" liburuaren lehen orrialdean idatzitako pasarte sinple eta arantzaduna:
"Zenbaitek uste dugu geure burua egiten goazela, eta neurri batean egia da. Baina, bestalde, egin egiten gaituzte. Ni neu egin egin naute, hasieran gurasoek eta gero bizitzan zehar ezagutu ditudan pertsonek, eta zortea izan dut. Baina batzuetan iraganak pisu handiegia du gure bizitzetan, ez da gauza bera mihise zuri batean margotzea edo aurretik belztuta dagoen batean. Zaila da hark koloreak ateratzea".
No hay comentarios:
Publicar un comentario