Bizitza osoa igarotzen dugu momentu jakinen zain. Egunero begiak itxi eta irudikatzen ditugun une perfektuen zain. Gauean, lokartu aurretik, amesten dugun une horien zain. Bizitza larrosa kolorez marrazteko gai diren uneen zain. Gure aurpegian irri bat marraztea lortzen duten uneen zain. Baina, agian, ez ditugu uneak itxaroten. Une horiek bereziak egiten ditu(zt)en pertsona(k) baizik.
Egunetik egunera zoriontsu egiten gaituen pertsonen ondoan noiz egongo zain. Bere besarkada goxoak jasotzeko eta bere ezpainak sentitzeko zain. Aberats egiten gaituzten urrezko laztanen esperoan. Eskutik estu heldu eta momentu txarrak ahazteko momentuen zain. Arduratzen gaituzten gauzak ahaztu eta zoriontsu izateko uneen esperoan. Maitatuak izateko momentuen zain.
Horrenbeste denbora esperoan igaro ostean, momentuak iritsi bezain pronto iragan bihurtzen dira. Oroitzapenen parte dira jada. Esperoan egiten ditugun egun grisak koloreztatzen dituzten oroitzapenen parte. Mundua larros irudikatzen duten momentuen zain jarraitu bitartean, behin itxaron genituen momentuen parte diren oroitzapenak irudikatuko ditut. Egunero, ezinbesteko lagun dudan irriaren konpainia izan ahal izateko eta esperoan emandako egunek ere larros ikutu bat izateko.
No hay comentarios:
Publicar un comentario