Bidean: alai eta dantzari

Gauzak, ekintzak edota pertsonak beti ez dira uste bezain perfektuak. Bidean alai eta dantzari goazen egunean, bat-batean, harri bat agertu, eta harekin oztopo eginez, lurrera erortzen zara. Harrira iritsi bitartean egindako bide guztia ahaztu eta bertan gelditzen zara, harriarekin batera, lurrean. Haren pisuak ez baitizu mugitzen uzten. Ezta aurrepausorik ematen ere.

Eta orduan, harria alde batean utzi eta aurrera begiratzean... Ikusi egiten duzu, han dago, zutik eta beti bezain irribarretsu. Baina ez duzu haren aurpegia ezagutzen, ahaztu duzu jada itxaropenak zer nolako itxura duen. Eta orduan, ingurura begiratu eta bertan ikusten duzu itxaropentsu bizitzen lagunduko dizun hura. Eskua luzatu eta lurretik altxatu bezain pronto, zure bidea koloreztatzeko gai dena. 

Eta haren presentzia hutsak, unerik grisena ere, koloretsu gogoratzen lagunduko dizu. 

Orduan, eskutik estu heldu eta aurrera jarraitzen duzue. Aurretik egindako bidea hartu, eta oraingoan ere, alai eta dantzari aurrera eginaz. Bidean dauden harriak aurreikusi, eta haien albotik pasatzean, irribarretsu keinu eginez, eskuarekin agurtzen dituzue.

Azkenik, horrenbeste denboran itxaron duzun unea iritsi arte. Perfekziotik horren gertu egongo den une hura. Bidean zoriontsu sentiarazi dizun pertsonarekin batera gozatuko duzun unea.

[2!]