Itzalak irentsi eta inguruko gauza guztiek zentzua galdu dutela iruditzen zaizun eguna. Edo, besterik gabe, atea giltzarekin itxi eta honen atzean gordetzen garenean, egunari aurpegira begiratzeko indarrik ez duzun eguna. Eguna, edo, beharbada, asteetan luzatzen den sentimendua. "Garai grisak" bezala ezagunak diren egunak.
Garai horietan ohartzen gara zein garrantzitsua den itzala gainetik kentzeko gure inguruan biraka ari den eguzkia. Baita giltzapeturik utzi gaituen atearen giltza eskura izatea momentu oro ere. Zure buruarekiko konfidantza galdu arren, zugan konfidantza guztia duten pertsonak alboan izatea. Edota, dena ondo irtengo dela ziurtatzeaz gain, bideari ekiteko ibilbidea marrazten digutenak. Besarkada sinple batekin tristura guztiak ezabatu eta munduko pertsonarik zoriontsuena izatea lortzen duten besoaren jabea. Zugana zuzendu eta irribarre batekin guztia esateko gai den hura.
Garaia baino, hilabetea. Zorionez, aurretik aipatutako keinuei esker koloreak berreskuratzeko gai den garaia. Une grisak dituena, baina ez grisa itzarekin definitzeko garaia. Ikasteko garaia, eta maite gaituztenak merezi duten bezala maitatzeko garaia.
[Atzera kontua hasi da: 19]
No hay comentarios:
Publicar un comentario