Kateak hautsi

     Iratzargailuaren soinua entzuten da, senarrak buelta erdia emanik iratzargailua jo du eskuin eskuarekin. Ohean eseri da eta bertan dago geldirik, begiak itxi ditut, iratzarrita nagoela ikusi ez dezan. Gelako atea indarrarekin itxi eta komunera abiatu da. Ondoren, etxeko eskailerak korrika jaitsi eta lanera joan da, harro eta irribarretsu. Buelta erdia emanik, begiak itxi eta lo seko gelditu naiz.

     Zarata handi batek iratzarri nau, begiak ireki eta senarraren pausuak entzuten ditut eskaileretan gora. Etxeko atearen zaratak iratzarri nau, hasarre dator oso nire senarra. Ohetik altxatu eta kaleko arropak jantzi ditut. Gelatik korrika irten eta sukaldera bideratu naiz korrika. Eguerdiko ordubiak dira, senarra gose da, eta bazkaririk ez dut gertu. Beldur naiz.

     Sukaldeko atea ireki dela entzun dut, norbaitek bizkarran kolpatu nau, eta lurrera seko erori naiz. Begiak itxi ditut eta bertan nago geldirik. Bitartean, senarrak hozkailua ireki du eta bertan aurkitu dituen hainbat jaki gainera bota dizkit. Ondoren, berokia jarri eta ihes egin du, eskailerak jaisten dituen bitartean, egunen baten hilko nauela ohiukatzen du. Berriz ere goizeko soinu beldurgarria entzun dut: etxeko atea itxi du.

     Lurretik altxatu eta sukaldea jaso dut, beldurturik afaria prestatu dut, eta goserik ez dudan arren, bart gabeko hainbat soberakin jan ditut. Ondoren, egongelara bideratu naiz. Aspaldian ireki ez dudan kutxa hartu eta mahai gainean jarri dut. Nire barruak irekitzeko ohiukatzen dit, ordea, nire eskuek ez dute kutxa zabaltzeko nahikoa indar. Arratsaldeko 20:00-ak dira, eta oraindik, ziurtasun ezak irensten nau. Giltza batzuk entzun ditut atetik gertu. Kutxa hartu eta armairuan gorde dut berriro.

     Sukaldera joan naiz eta mahaia jarri dut, eguerdian prestaturiko afaria berotzen den bitartean. Senarra gelara joan da. Afaria gertu dagoela ohiukatu diot, elkarrekin afaltzeko itxaroten dudan bitartean. Nire alboan eseri, eta hitzik esan gabe, platerrean zuen guztia jan du. Jateko indarrik ez dudala ikusi duenean, nire platerra hartu eta hura ere jan du hitzik esan gabe. Ahoa ireki dut baina nire ahotik soinurik ez da irten. Senarra hasarratu eta oraingoan, aurpegian kolpatu nau. Afaltzen amaitu duenean, sofan eseri da, armairua ireki eta kutxa atara dut berriz ere. Oraingoan, ireki eta bertan aurkitzen diren argazkiak nire senarraren alboan utzi ditut ikusgai.

     Maitasuna bizirik zegoeneko argazkiak dira. Zuri beltzean ataratako argazkiak diren arren, nire bizitzak baino kolorea biziagoa zuten uneak ordezkatzen dituzte argazki horiek. Sutondoa piztuta dagoelarik, argazkiak kutxan sartu eta sutondora bota ditut. Senarra hasarrtu egin da, baina hura jaiki aurretik, orain dela hainbat hilabete ate ondoan utzi nuen maleta eskuan hartu eta nire senarra betirako agurtu dut.

     Itotzen nauen katea hautsi, eta etxeko atea indarrez itxi dut. Gaurkoan, atearen soinua desberdina izan da: askatasun soinua. Zoriontasunerako bidea hartu dut eta urratsak ziurtasunez emanik, bizitzari, harrotasunez, irri egiten diot.