Begiak ireki ditut eta ohe ertzean jasarri naiz. Eltxo bat ikusi dut gelan. Urduri dirudi. Ez dut hilko. Amaraunean preso geratu da. Ezin ditu hegalak mugitu. Ezta aurrerapausorik eman ere. Askatasuna ematen zioten hegalak galdu ditu. Eta minutu gutxi batzuk barru, armiarmaren elikagaia izango da, eta ez du inoiz hegan egingo.
Hankak lurrean jarri eta egunari aurre egitea erabaki dut. Pijama kendu eta kaleko arropak jantzi ditut. Berokia jarri eta kalera noa. Alde batetik bestera nabil. Baina gogora ekarri dut goizeko eltxoa. Aske zebilen oinez, baina bat-batean preso bilakatu da. Amaraunean trabatu da. Bere bidea amaitu da. Nire etxeko izkinan amaitu da guztia. Ez du inoiz aske hegan egingo. Ez da inoiz aske izango. Armiarmaren gosea asetuko du, eta kitto. Bidea atzean utziko du, betirako.
No hay comentarios:
Publicar un comentario