Gaurkoan ere

     Goizero bezala, argitu du gaurkoan ere. Begiak ireki eta bere usaina sumatu dut alboan. Lainoek, aurre egin diote eguzkiari, euria ari du jada. Buelta erdia eman dut. Metro eta erdiko zabalera duen ohe hutsak basamortu infinituaren itxura hartu du, eta ni, izaren artean galdu naiz. Azkenean, lotzen nauten izarak kendu eta egunari aurre egitea erabaki dut. Ispiluan begiratu eta egunero bezala, irensten nauen kolore grisari, koloretako irri bat marraztu diot.

     Erlojuaren hotsa geldoa da oso. Segundoek minutuak dirudite. Eta erlojuaren tik-tak bakoitzeko, goizean marrazturiko irriak indarra galtzen du. Grisa bilakatzen hasia da. Ilargiaren txanda heldu da. Iluntasunari iheska etxera itzuli naiz, eta ispiluan begiratzean, zuri-beltzean dagoen argazki baten antzekoa den irudia ikusten dut, hutsa, kolorerik gabekoa. Goizean nire biziari kolorea ematen dion pintura potea hartu dut. Hau ireki, eta berehala, ispiluan ikusten den irudiak koloreak berreskuratu ditu berriro. Izarak kendu, eta basamortuan barrena bideratu naiz berriro. Baina ez dit axola, hau guztia amaituko da, eta eguzkia eta euria elkartzen diren egunean, ostadarra sortuko da berriro nigan. Bitartean, egunero alboan dudan margoen potea erabiliko dut, irribarre bakoitzak baitakar garaipena.