Eserleku libre bat ikusi dut autobusean. Berokia kendu, eta bertan jarri naiz. Entzungailuak jarri eta"Play" sakatu dut. Abestiaren lehen melodiak entzuten ditut jada. Abeslariaren lehen hitzak entzuten dira. Aurpegian behera doa lehen malkoa. Oroitzapenen malkoa. Abestiak aurrera egin ahala, bigarren malkoak ibilbide bera hartu du. Maitasunaren malkoa. Ondorengo malkoek ere bide bera hartzea erabaki dute. Gelditu da autobusa. Berokia jarri bezain laister aurpegia garbitu dut, malkoak ezabatu ditut.
Behin isuritako malko horiek lurrundu, eta airera joaten dira. Airetik, gure biriketara joateko. Gure barnera. Maitasunaren malkoak, oroitzapenaren malkoak, guztiak daude berriro gure barnean. Noiz eroriko zain. Eta orduan, abestia hasten da. Oroitzapenen kaxa dirudien abestia. Eta malkoek, ohiko bidea hartu dute. Aurpegian barrena doaz. Gero, lurrundu eta nire barnean gordeko dira oroitzapenen kaxa ireki arte.
Haurtzaroan genuen bitxiontzia ireki, eta doinu atseginarekin batera birak eman zituen dantzaria dira malkoak. Bizitzaren oroitzapenen kaxaren dantzariak.
No hay comentarios:
Publicar un comentario